Sztuka japońska i nie tylko... Wywiad z mamą naszego kolegi - Panią Akane z Japonii

Jaka jest cecha sztuki japońskiej?

Sztuka japońska obejmuje szeroki zakres stylów, materiałów i technik, a także zależy od
okresu, w którym jest tworzona. Sztuka starożytna to głównie garncarstwo (np. Haniwa).
Tradycyjna japońska sztuka to: drzeworyty ukiyoe, rzeźba, speleologia, malarstwo tuszem,
kaligrafia, architektura itp.
Tematy i motywy obiektów artystycznych są często inspirowane naturą i związane z religią.
Są wyrafinowane i tworzone przez wysoko wykwalifikowanych artystów lub rzemieślników.
Każde tradycyjne dzieło sztuki japońskiej jest pełne emocji, bardzo wrażeniowe.

Kto był najlepszym japońskim mistrzem sztuki?

Trudno powiedzieć, kto był (jest) najlepszym japońskim mistrzem sztuki, ale mogę
powiedzieć, kto przyczynił się do rozwoju sztuki japońskiej. Było wielu takich wpływowych
artystów, ale jeśli miałabym wskazać najważniejszego, byłby to Sesshu Toyo (1420-1506). Jest
powszechnie uznawany za największego zwolennika sumi-e (malowanie tuszem). Jego
twórczość wpłynęła na całą sztukę japońską, wykreował cechy charakterystyczne dla sumi-e.

Sesshu Toyo, 1505r.

         Które dzieło sztuki jest najbardziej znane w Japonii?

Nie wyszukiwałam informacji na ten temat, ale wybrałam jedno dzieło, które często widuje się w różnych mediach, a także służy do celów reklamowych – jest to „Mona Lisa" Leonarda da Vinci. Jest oczywiście więcej bardzo popularnych i znanych dzieł, jak choćby „Gwiaździsta noc" Vincenta van Gogha, obrazy Claude'a Moneta i Picassa.
Jeśli miałabym wskazać najbardziej znane japońskie dzieło sztuki, uznane na całym świecie,
wskazałabym na serię grafik „Fugaku Sanju Rokkei" (Trzydzieści sześć widoków góry Fuji) autorstwa Hokusaia Katsushika (1760-1849). Jest to 36 (rzeczywista liczba to 46) drzeworytów, m.in. „Południowy wiatr, czyste niebo" lub "Wielka fala z Kanagawy", które są najbardziej znane spośród całej serii. Wszystkie prace są proste w formie i barwach, ale wyrażają japońskie poczucie piękna.


Hokusai Katsushika "Wielka fala w Kanagawie"


Jaka jest różnica w sztuce japońskiej i chińskiej?

Na sztukę japońską wpływ miała sztuka chińska, ale także sztuka japońska, w późniejszym okresie, miała wpływ na chińską. W związku z tym mają wiele wspólnych cech. Nie jest łatwo je odróżnić, ale wpływały na nie inne tła kulturowe, historyczne, środowiskowe i czy związane z życiem codziennym. Ja osobiście czuję, że sztuka japońska jest delikatniejsza, spokojniejsza, bardziej prosta, ale o niezwykłej głębi emocjonalnej.

          Który sposób malowania jest trudniejszy: nihonga czy joga?

Na to pytanie trudno odpowiedzieć, ponieważ i nihonga i joga wymagają umiejętności i wykorzystania technik, które wymagają wielu wysiłku, jak również ambicji.
Jednak japońskie materiały malarskie mogą być trudniejsze w obsłudze, ponieważ nihonga potrzebuje farby organicznej, którą niełatwo jest malować.

         Wiemy, że ukończyła Pani szkołę artystyczną. Czy nadal Pani tworzy?

Nie tworzę czegoś konkretnego, ale wciąż lubię tworzyć małe rzeczy, takie jak dekoracja na Boże Narodzenie, kartki, fotografie, a czasem rysunki kwiatów lub owoców, które zauważę wokół siebie. Kiedyś odwzorowałam z gliny japońskie tradycyjne słodycze, był to projekt artystyczny, który bardzo mi się podobał i chciałbym spróbować tego jeszcze raz.

         Co lubi pani w sztuce?

Sztuka może być wszystkim, co lubimy, więc nie wiem, co lubię najbardziej, ponieważ lubię wiele rzeczy stworzonych własnoręcznie. Przykładowo rysunki dzieci i rękodzieło, które mają wielką wartość artystyczną i zawierają wiele ekspresji.
Lubię, ogólnie, stary i tradycyjny styl. Lubię bryły architektoniczne historycznych budynków, ich wnętrza, metalowe znaki wywieszone przed sklepami i wreszcie –  japońskie kimono.

         Jakie jest pani ulubione dzieło sztuki? Dlaczego?

Jednym z moich ulubionych dzieł jest  rysunek wykonany przez mojego ojca –  kolorowymi kredkami i farbą akwarelową. Pomógł mi narysować kwiaty do projektu artystycznego w mojej szkole podstawowej. Przedstawił na nim piękny letni kwiat „Cleome". Ten rysunek otrzymał w szkole nagrodę, choć w całości był dziełem mojego taty, a nie moim! Umiejętności artystyczne mojego ojca były wspaniałe. Niestety, praca została w szkole, więc nie mogę już zobaczyć oryginału, wciąż jednak pamiętam jego „Cleome", gdy lato przychodzi co roku.

Czy lubi Pani polską sztukę?

Tak, lubię polską sztukę. Nie znam jej jeszcze zbyt dobrze, ale bardzo lubię prace Stanisława Wyspiańskiego, ilustratora Pawła Jońca i artystów graffiti: Sainera i Bezta, rysujących pełne wyobraźni i piękne postacie na ścianach budynków.
Dodatkowo, uznana polska sztuka i polscy artyści zyskują na popularności w Japonii, bo tam obecnie prezentuje się wiele polskich dzieł (warsztaty i wydarzenia artystyczne głównie w Tokio).

***
Dziękuję, że daliście mi okazję do ponownego rozmyślania na temat sztuki. Wiele przyjemności sprawiło mi myślenie o własnych doświadczeniach i wspomnieniach. Jednak na pytania nie było łatwo odpowiedzieć.
W tej chwili nie jestem zbyt aktywna twórczo, ale nadal lubię oglądać piękne rzeczy i uwielbiam proces twórczy, gdzie tak ważne są wyobraźnia i uczucia.
Obecnie pracuję nad tezą o niematerialnym dziedzictwie kulturowym, a konkretnie o zachowaniu tradycyjnego kunsztu, który ma wiele wspólnego ze sztuką. Mam nadzieję, że moja praca będzie przydatna.

Dziękuję za wywiad. Zaczynam poważnie myśleć o stworzeniu czegoś!

Komentarze

Popularne posty